Andaluzja to największy hiszpański region, który powszechnie kojarzy się ze słońcem, flamenco, korridą i fiestą. Ta część Hiszpanii słynie również z pięknego krajobrazu, dzięki zróżnicowanemu terenowi i obfitej roślinności. Można tu znaleźć długie plaże, gaje oliwne, parki narodowe, szlaki górskie, stoki narciarskie. Zimą, w ciągu jednego dnia, można jeździć na nartach na ośnieżonych szczytach, po czym udać się na słoneczne wybrzeże.
Miałam okazję zwiedzić jedną z prowincji Andaluzji – Malagę.
Oto kilka ciekawostek związanych z tym regionem.
Zwiedzanie warto rozpocząć od zamku z XIV wieku – Castillo de Gibralfaro, z którego murów podziwiać można panoramiczne widoki na miasto.
Znaczącym punktem miasta są mury obwarowań fortecy Alcazaba. Jest ona jedną z największych, muzułmańskich budowli militarnych, jakie zachowały się w Hiszpanii (VIII – XI wiek). Stanowiła część systemu obronnego arabskiej Malaki.
Katedra (XVI w.) oryginalnie miała mieć 2 wieże, jednak brak funduszy pozwolił na ukończenie tylko jednej. Przez to katedra nazywana jest La Manquita, znaczy “mańkutka – jednoręka kobieta”.
Teatr rzymski to jedna z pozostałości po starożytnych Rzymianach. Aktualnie powrócił do swojego pierwotnego zastosowania i odbywają się tutaj występy.
Muzeum Pabla Picassa – wybitny hiszpański malarz, rzeźbiarz, grafik i ceramik, urodził się w tym mieście. Możemy odwiedzić dom, w którym wychowywał się do 6 roku życia oraz muzeum ze zbiorami jego twórczości.
Stara część Malagi przepełniona jest klimatycznymi restauracjami i barami tapas.
Osobiście polecam restaurację “El pimpi” , gdzie bardzo chętnie spotykają się mieszkańcy, aby napić się malagi – słodkiego, deserowego wina z podsuszonych winogron.
Ciekawostką jest biznaga – typowy dla tego miasta kwiat (symbol Festiwalu Filmowego). Jest to właściwie kompozycja stworzona z pąków jaśminu. Najpierw zbiera się wysuszone łodygi ostu, na które nakłuwa się pąki jaśminu. W nocy pąki otwierają się i powstaje Biznaga.
Piękne wybrzeże oferuje coś dla każdego. Nowoczesne udogodnienia, usługi, różnorodność kultury, atrakcje rozrywkowe i sportowe. Od gęsto zaludnionych obszarów turystycznych, przeniesiemy się do małych ustronnych zatoczek. Plaże są tu wyróżnione Certyfikatem Błękitnej Flagi.
Najbardziej znanymi ośrodkami turystycznymi wybrzeża są: Marbella, Benalmadena, Torremolinos i Fuengirola.
Benalmádena – miejscową atrakcją jest park motyli. Wśród roślinności ozdobnej lata ponad 1 500 motyli.
W okolicy znajduje się stupa – buddyjska świątynia wybudowana w 2003 r., dostępna do zwiedzania w określonych godzinach.
Torremolinos – nazwa miasta oznacza „wieżę młyna”. Mieszkający tu kiedyś Arabowie, budowali młyny, które pomagały w nawadnianiu pól uprawnych (pozostały tylko ruiny).
Niedaleko centrum znajduje się park krokodyli. Odwiedzający uczestniczą w pokazie karmienia gadów. Ciekawostką jest kopia meczetu z Mali, która stanowi bramę wejściową do parku.
Fuengirola – wypoczynek można urozmaicić wizytą w bio parku z egzotycznymi zwierzętami, które żyją obok siebie w środowisku zbliżonym do naturalnego.
Wybrzeże jest nazywane często Costa del Golf ze względu na liczne pola golfowe.
Ponad 30 pól golfowych, uważanych za najlepsze w Europie, działa tutaj dzięki zapewnionym warunkom do gry przez prawie cały rok : słoneczna pogoda, morska bryza, zróżnicowane usytuowanie pośród lasów piniowych. Niektóre pola podświetlane są nocą, aby umożliwić grę, kiedy temperatura w dzień jest zbyt wysoka.
Ośrodek narciarski Pradollano (na wysokości 2 100 m n.p.m.) to świetnie zorganizowane miejsce dla amatorów „białego szaleństwa”. Znajdziemy tutaj różnorodną bazę hotelową, gastronomiczną, rozrywkową (park rozrywki Mirlo Blanco: roller coaster, zjeżdżalnie rowery, łucznictwo) i przed wszystkim sportową: trasy dla narciarzy , snowboardzistów, szlaki trekkingowe i rowerowe o różnym stopniu trudności.
Przysłowie hiszpańskie mówi : kto nie widział Granady, nie widział niczego. Nie można się z tym nie zgodzić – miejscowość zachwyca położeniem i zabytkami. Najbardziej popularnym miejscem jest znana na całym świecie Alhambra (po arabsku czerwona wieża) – kompleks pałacowy dynastii arabskiej – Nasrydów, którzy władali Emiratem Granady w latach 1237-1492. Poznać można imponującą architekturę z pięknymi dekoracjami i ornamentyką, harmonijnie wkomponowaną w przyrodę. Licencjonowany przewodnik wprowadza zwiedzających w zawiłości historyczne i opowieści dramatów rodzinnych, związanych z podsłuchami i intrygami dworskimi, których kwestią była walka o dziedzictwo i sukcesję tronu Granady.
Nieopodal Alhambry znajduje się siedziba Fundacji Rodríguez-Acosta. Urodzony w Granadzie malarz, José María Rodríguez-Acosta stworzył dom-atelier, z którego licznych ogrodowych tarasów można podziwiać panoramę na miasto i ośnieżone wierzchołki gór Sierra Nevada.
Obowiązkowym punktem zwiedzania Granady są malownicze wąskie uliczki w dzielnicach Albaicín i Sacromonte. Albaicin położona na wzgórzu około 700 metrów n.p.m., tworzy gąszcz małych, pnących się w górę i w dół uliczek ze sklepami z pamiątkami, małymi lokalami, gdzie można napić się herbaty i zapalić sziszę oraz danymi łaźniami. Ta część Granady pachnie orientalnymi kadzidełkami , zachowując klimat dawnej arabskiej dzielnicy.
Uważa się, że flamenco zrodziło się w jaskiniach wzgórza Sacramonte, zamieszkiwanych kiedyś przez Cygan, którzy stworzyli muzykę, taniec, strój i zachowanie. Do dziś w jaskiniach zaaranżowanych na lokalne bary (peńas), a czasem nawet na ulicach można zobaczyć pokazy. 2010 roku flamenco zostało wpisane na listę niematerialnego dziedzictwa UNESCO.
W czasie Wielkanocy, na wybrzeżu Costa del Sol, procesje organizowane przez różne bractwa (do jednego należy pochodzący z Malagi i idący czasem w pochodzie Antonio Banderas), maszerują przez miasta. Rozbrzmiewają trąby i bębny oraz głośna muzyka. Pokutnicy zasłonięci kapturami niosą płonące świece, a za nimi idą mężczyźni, którzy przenoszą na ramionach wielkie trony z figurami Jezusa i Matki Boskiej ozdobione baldachimami i żywymi kwiatami.
Tapas – słowo „tapa”, znaczy po hiszpańsku „przykrywka”. Kiedyś w andaluzyjskich barach przykrywano kieliszek chlebem lub spodeczkiem z darmową przekąską, aby zabezpieczyć wino przed muchami, kurzem i utratą aromatu, a miłośnika trunku przed zbyt szybkim upojeniem. Zwyczajowo, w towarzystwie, odwiedza się kilka barów, a w każdym z nich na stojąco zalicza kieliszek wina i tapę, w której specjalizuje się dany lokal.
Warto spróbować churros – to tradycyjny wypiek, wykonany z ciasta parzonego, smażonego w głębokim tłuszczu. Na Costa del Sol jemy je maczane w gorącej czekoladzie.
„Jamon serrano” to suszona szynka, która krojona jest ze świńskiej nogi dekorującej każdy szanujący się bar. Szynki różnią się smakiem (w zależności od tego, czym były karmione świnie). Najsmaczniejsza jest „pata negra”, dojrzewająca co najmniej przez trzy lata.
Wszędzie można zamówić hiszpańską tortillę – ziemniaczany omlet, który jest chyba najbardziej popularnym daniem w kraju.
Najlepsze byki hodowane są wolno na wybiegu, tak aby miały minimalny kontakt z ludźmi. Podczas pierwszego spotkania byka z człowiekiem na arenie, zwierzę zachowuje się bardzo bojowo. Dodatkowo krzyżuje się ze sobą najbardziej agresywne osobniki. Byk taki żyje w naturalnym otoczeniu do momentu, kiedy osiągnie wiek 3 – 5 lat i wagę 550 kg. Wtedy wędruje na arenę.
W Hiszpanii , torreadorzy cieszą się uwielbieniem u swoich fanów porównywalnie lub nawet przed piłkarzami, aktorami. Najlepszego matadora ocenia się po sposobie prowadzenia zwierzęcia (walka przypomina wtedy bardziej taniec), ale również technice jego uśmiercenia. Trzeba zabić byka jednym ciosem estoque (rodzaj szabli) w kark. Wtedy w nagrodę (oprócz pieniędzy i sławy) matador może otrzymać uszy lub ogon zwierzęcia. Zdarza się, że oddają swoje trofeum komuś z publiczności, rzucając je w tłum.
Nerja, oprócz białej zabudowy słynie tzw. Balkonu Europy. Jest to deptak na malowniczo położonym przylądku skalnym, z którego rozpościera się widok na morze, długie plaże i góry otaczające miasteczko.
W okolicy Nerja można odwiedzić jaskinię Cueva de Nerja, z galerią stalaktytów i stalagmitów. Każdego czerwca w jaskini odbywa się organizowany przez Orkiestrę Symfoniczną Malagii Międzynarodowy Festiwal Muzyki i Tańca.
Mijas – oprócz stromych uliczek, pełnych schodów, którymi możemy dostać się do białych domów przystrojonych w kwiaty i barwne ozdoby ceramiczne, miasto znane jest z burrotaxis czyli oślich taksówek. Wożą one na swym grzbiecie, albo ciągną w wózkach turystów.
Ronda
Miejscowość położona po obu stronach wąwozu (ponad 150 metrów głębokości). Starówka, która zachowała średniowieczny układ urbanistyczny, przyciąga uwagę zabytkowymi domami. W jednym z nich znajduje się muzeum Jana Bosko – aktualna siedziba klasztoru o.o. Salezjanów. Warto wejść, chociażby, aby zobaczyć z pięknych ogrodów widok na okolicę. Znajdziemy też pamiątkowe budowle z czasów arabskich, takie jak łaźnie. Ronda bardziej nowoczesna, rozwijająca się począwszy od XVI wieku, obejmuje ozdobne kamienice i kościoły. Plaza de Torros to jedna z najstarszych hiszpańskich aren do walki z bykami ( z 1785 r.). Aktualnie można odwiedzić tutaj muzeum poświęcone tematycznie corridzie .
Przykładowy dom w Granadzie posiada ogród z winorośli i drzew owocowych, a od ulicy oddziela go wysoki mur. Często przestrzeń zewnętrzna carmen jest na dwóch lub trzech różnych poziomach. Znajdziemy tutaj stawy, fontanny i kanały wodne w ogrodzie, gdzie przepływ wody pomiędzy różnymi poziomami tworzy uspokajające dźwięk. Dawniej dom był praktyczny, ale służył dla przyjemności jednocześnie. Ogród znajdujący się w wewnętrznym dziedzińcu dodawał mieszkańcom wrażeń estetycznych, pełnych koloru, zapachu, ale przede wszystkim dostarczał cień i produkty do kuchni. W Granadzie z wielu carmens roztacza się widok na pałac Alhambra.
