Oslo
Nie będzie wielkim ryzykiem powiedzenie, że Oslo jest najciekawszym miastem Norwegii. Szerokie arterie miejskie, wytworne ogrody i parki, solidne budynki oraz przemyślana zabudowa ulic z harmonijnymi perspektywami, nadają miastu elegancki wygląd. Oslo to miasto o bogatym i kwitnącym życiu kulturalnym. Godną uwagi atrakcją są niewątpliwie liczne muzea. Miasto należałoby zacząć zwiedzać od twierdzy Akershus (Akershus slott og festning). Zaczęto ją wznosić ok. 1299 r. z rozkazu Haakana V Mangussona, który przeniósł tu stolicę z Bergen. Twierdza miała bronić miasta przed atakami od morza, głównie duńskimi (jej mury były wtedy 7 m wyższe niż obecnie). Pozostałe godne uwagi Muzea to mi.in:
– Muzeum Obrony (Forsvarsmuseet)
– Muzeum Norweskiego Ruchu Oporu (Norges Hjemmefrontmuseum)
– Ratusz (Oslo Rådhus)
– Zamek Królewski (Det Konglige Slott)
– Muzeum Narodowe (Nasjonalmuseet)
Jedną z głównych atrakcji miasta jest również Park Frogner (Frognerparken) z Vigelandsanlegget (Vigelandsparken), leży w zachodniej części miasta, ok. 4 km od centralnego dworca kolejowego. Jest to wielkie przedsięwzięcie artystyczne i jedna z głównych atrakcji miasta – piękny park ze 192 rzeźbami Gustawa Vigelanda (1869–1943). Otwarty cały rok park z różami i pachnącym jaśminem odwiedza rocznie milion turystów. Wielu odwiedzających, szczególnie spoza Europy, szokuje nagość przedstawionych tu postaci. Artysta próbuje tu przedstawić dramat życia człowieka od urodzin po starość i śmierć. Ubranie postaci w kostiumy epoki pozbawiłoby przekaz ten uniwersalności.
1,5 km na południowy zachód od parku Vigelanda znajduje się wjazd na Bygdøy, kiedyś wysepkę, a dziś półwysep. Jego łąki z pasącymi się owcami i położone wśród roślinności rezydencje należą jakby do innego czasu. Bygdøy oznacza „zabudowaną wyspę”. Poza przyrodą znajdziemy tu fascynujący pałac, cztery intrygujące muzea związane z morzem i wielki skansen Norsk Folkemuseum. Na terenie obiektu leży 155 budowli z pochodzących różnych części kraju i z rożnych epok. Co niedzielę na terenie skansenu przyrządza się tradycyjne lefse, cienki chleb robiony z dodatkiem ziemniaków. W lecie skubią tu trawę owce i kozy. Jest tu też prezentacja rękodzielnictwa. Personel w strojach ludowych udziela wszelkich informacji. Będąc na Bygdøy latem, można skorzystać z dobrego kąpieliska na południu przylądka. Nazywa się Huk.
7 km od Oslo, , na północ od miasta z ładnym nań widokiem wznosi się Holmenkollen (529 m n.p.m.). W 1892 r. zbudowano tutaj Holmenkollenbacken, czyli skocznie, na której zwycięzca pierwszego konkursu przefrunął 21,5 m (obecny rekord skoczni należy do Austriaka Andreasa Koflera z 2011 r. i wynosi 141 m). Rozegrano tu też zawody zimowej olimpiady 1952 r.
Bergen
Otoczone przez siedem gór Bergen jest drugim co do wielkości miastem w Norwegii. Nazywane jest „bramą do fiordów” i znajduje się na Liście Światowego Dziedzictwa Kulturalnego i Przyrodniczego UNESCO. O wielu miastach powiada się, że są otwarte na morze, ale w wypadku Bergen można by pójść dalej i rzec, iż bez morza miasto by nie istniało. Zwrócenie się ku niemu nie było żadnym wyborem, a koniecznością. Zwiedzanie Bergen dobrze zacząć od obejrzenia widoku na miasto z góry. Dobrymi punktami widokowymi są wzniesienie Fløien (319 m n.p.m.) i najwyższa góra w okolicy – Ulriken (643 m n.p.m.). Centrum Bergen leży nad brzegami cypla, rozdzielonego wodami fiordu o nazwie „Miejski” (Byfjorden). Rząd kolorowych domów, które zdobią każdy przewodnik turystyczny po Norwegii, nazywa się Bryggen, czyli „Pomost/Przystań” (kiedyś dodawano „Niemiecka”). Fundamenty kilku z tych domów pochodzą z okresu dominacji Hanzy, czyli XV–XVI w., a fragmentami sięgają nawet XII w.
Fiordy
Norwegia kojarzy się ze sportami zimowymi, sympatycznymi trollami ukrywającymi się w dzikich górach oraz ze słynnymi na cały świat fiordami. Ogromne rozpadliny skalne, przez które morze wcina się głęboko w ląd, nadały Norwegii niepowtarzalny urok. Do najbardziej znanych i najciekawszych fiordów kraju należą Hardangerfjorden i Sognefjorden znajdujące się w pobliżu Bergen oraz Geirangerfjord między Bergen a Trondheim, który zalicza się do najbardziej malowniczych na świecie.
Region na północ i wschód od Bergen nazywa się Sogn og Fjordane. Jest on jednym z 19 okręgów czy województw (fylken), na jakie podzielono Norwegię. Największą atrakcją regionu jest oczywiście przyroda. Rejon ten zdominował olbrzymi fiord – Sognefjorden.
Od ujścia w morze do końca jednej z jego odnóg (Lustrafjorden) i osady Skjolden mierzy 204 km. Stąd zwany jest czasami „Najdłuższą atrakcją turystyczną na świecie”. Jego szerokość waha się od 1 do 6 km, największa głębokość sięga 1308 m (przy ujściu do morza jedynie ok. 100 m). Można też wspomnieć, że przez szerokość fiordu przerzucony został najdłuższy kabel elektryczny na świecie. Umocowany po jego dwóch brzegach, wisi nad nim długością 4597 m. Fiord jest tak głęboki, że w latach 80. XX w. norweska marynarka wojenna notowała intruzów w jego wodach, zapewne radzieckie łodzie podwodne, niepokojące wtedy i wody terytorialne Szwecji. Ściany skalne opasujące akwen piętrzą się do wysokości kilometra nad lustrem wody. Szczyty Jotunheimen, na wschód od 42-kilometrowej odnogi Lustrafjorden, mierzą prawie 2,5 tys. m. n.p.m. Piękno fiordu najlepiej kontemplować z pokładu statku, ale możemy też nad jego brzeg dojechać samochodem.
Trondheim
Urok miastu dodają dobrze zachowane drewniane składy kupieckie i domy stojące na palach wbitych w dno rzeki. W Trondheim zobaczymy największą drewnianą budowlą w Norwegii czyli rezydencję królewską Stiftsgården, która posiada 140 pokoi o łącznej powierzchni 4 tys. m². W mieście zasmakujemy życia na norweskiej wsi sprzed setek lat, dzięki skansenowi oraz przeniesiemy się w czasie, gdy zdobędziemy XVII-wieczną twierdzę, królującą na miastem.
Trondheim leży na wysokości południowych brzegów Islandii i środkowej Syberii, 63º30’ szerokości północnej. Mimo takiego wysunięcia na północ, w mieście jest względnie ciepło, nawet zimą. Powodem tego jest oczywiście Prąd Zatokowy (Golfstrøm). Średnia roczna temperatura dla Trondheim to 6,4ºC (w najcieplejszym miesiącu roku, w lipcu, średnio 14,3ºC). Śnieg leży tu tylko przez 2,5–3 miesiące w roku.
Lofoty
Skalisty archipelag ze spokojnymi zatokami i plażami z miałkim piaskiem to idealne miejsce na relaks. Malownicze wysepki, otoczone poszarpanymi szczytami gór, które toną w lazurowej wodzie są miejscem przeznaczonym na kontemplację niepowtarzalnego krajobrazu.
Lofoty to ok. 60 wysp, z których największymi są Austvågøy, Vestvågoy, Moskenesøya i Flakstadøya. Od lądu stałego oddziela je cieśnina Vestfjorden. Na całym archipelagu mieszka ok. 24 tys. osób, które z dziada pradziada zajmowały się właściwie tylko jednym – połowem ryb, głównie dorsza (skrei). Schwytany w dużych ilościach pod koniec zimy, schnie na drewnianych stojakach zamieniając się w klippfisk. To jeden z głównych produktów eksportowych wysp. Wielkim portem z zakładami przetwórczymi jest miejscowość Henningsvær. Ostatnimi czasy Lofoty stały się popularnym celem turystycznym. Rocznie odwiedza je ok. ćwierć miliona podróżnych. Linia brzegowa jest silnie rozwinięta, szczyty sięgają tysiąca i więcej metrów, drogi są kręte. Archipelag ze wschodu na zachód przecina droga E10. Szosą tą wiedzie co roku w okresie białych nocy trasa słynnego wyścigu kolarskiego o nazwie Lofoten Insomnia Race. Mieszkańcy archipelagu żyjący z rybołówstwa odznaczają się ogólnie bardzo dobrą kondycją fizyczną. Wielu z nich podąża np. za kolarzami trasą tego wyścigu.
Nordkapp
Jest to teren zamieszkały w części przez Samów (Lapończyków), którzy dbają o rozwój swojej kultury i tradycji. Od 1996 r. na Wielkanoc odbywa się tu kilkudniowy Sámi Film Festival, a także Sámi Grand Prix. Tutaj przez 2,5 miesiąca, poczynając od połowy maja, nie zachodzi słońce. Nordkapp jest powszechnie uważany za najdalej wysunięty na północ punkt Europy, choć nie każdy tak uważa…
