Kuchnia francuska to nie tylko żabie udka i ślimaki. To sztuka kulinarna opanowana przez Francuzów do perfekcji. Bogata i różnorodna. Uznawana przez krytyków jako najlepsza na świecie. Istny raj dla kucharzy i smakoszy. Na nich czeka tutaj słynna tarta, zupa cebulowa, bagietka maczana w ciepłej kawie, żeberka, roladki z dorsza czy wspaniały crème brûlée.
Francja to bogactwo smaków, aromatów, wysokiej jakości produktów i potraw. To kraj, który dzięki swojemu położeniu – dostęp do morza i oceanu, liczne rzeki, łagodny klimat sprzyjający uprawie roślin i hodowli zwierząt – jest samowystarczalny pod względem produktów żywnościowych. Znajdziemy tu zarówno ryby słono- i słodkowodne, owoce morza, skorupiaki, mięczaki, żaby, odnajdziemy bogactwo różnorodnych warzyw i owoców, a także wysokiej jakości mięso, ze specjalnie wyhodowanej rasy krów. Francuzi otrzymali wszystko, co niezbędne, by stać się kolebką sztuki kulinarnej. Przez wieki europejskie dwory sprowadzały z Francji przepisy i mistrzów kuchni, aby ci dogadzali podniebieniom królów. Teraz czerpią z niej najlepsi kucharze świata.
Haute cuisine a nouvelle cuisine
Wykwintna i bogata – haute cuisine, przystępna i lekka, a mimo to elegancka nouvelle cuisine. Pierwsza to prawdziwa tradycyjne kuchnia, druga to nowe tchnienie i świeżość współczesności.
Haute cuisine (fr. kuchnia wysoka) – kuchnia tradycyjna, opiera się głównie o ciężkie i zawiesiste sosy ze śmietany, mąki i masła. To potrawy wysokokaloryczne, ciężkostrawne, z drogimi i wyszukanymi składnikami, jak na przykład trufle.
Nouvelle cuisine (fr. nowa kuchnia) – zapoczątkowana w 1960 roku przez młodych francuskich kucharzy, którzy znudzeni kuchnią bogatą i wysublimowaną zapragnęli prostoty i lekkości. Opiera się na delikatnych sosach, które dają możliwość poczuć różnorodność smaku potrawy i nie tłumią go. Głównie sporządzanych z sosów mięsnych, ziół i przypraw. Czas gotowania, smażenia i duszenia jest bardzo krótki i pozwala zachować wartość odżywczą produktów. W tej kuchni panuje zasada „jakość nad ilość”, co widać na restauracyjnych talerzach, gdzie znajdziemy skromne porcje w artystycznym otoczeniu.
Le petit déjenuer, le déjenuer, le diner
Śniadanie, czyli petit déjeuner – zaczyna się o poranku, jest lekkie i na ogół podawane na słodko. Początek dnia wita nas bagietką maczaną w ciepłej kwawie, croissantem, ciepłą bułeczką z masłem zwaną brioche, kromkami chleba z masłem i dżemem. Do tego café au lait – gorąca kawa z mlekiem, mała czarna lub gorąca czekolada.
Drugie śniadanie, lunch czy obiad, zwany déjeuner – wszystko zależy od miejsca w jakim jesteśmy i stylu życia. Francuzi jedzą go koło południa. Ten tradycyjny składa się z zimnej przystawki, ciepłego dania i deseru, lub dania głównego i deseru. W miastach jada się lekkie lunche – kanapkę, sałatkę, omlet lub inny mały posiłek w kawiarni lub domu.
Kolacja, czyli dîner – to najważniejszy posiłek dnia podawany na ciepło koło godziny 20. Składa się z co najmniej trzech potraw: przystawki na ciepło, dania głównego, które często jest małym dziełem sztuki i deseru. Do kolacji podaje się również półmisek serów i wino.
Do posiłków pije się wodę, nalewaną prosto z kranu, a do kolacji wino, które ostatnio coraz częściej zastępowane jest piwem
Pomocne, ‘smaczne’ słowa
Boulangeries – to piekarnie świeżego chleba i słynnych francuskich bagietek, czyli baguette.
Baguette – długa i wąska bułka, wypiekana z białej mąki, wody i soli. Zachowuje świeżość przez jeden dzień. Jest najpopularniejszym i codziennym francuskim wypiekiem.
Pain de campagne – chleb wiejski, pełnoziarnisty, gęsty. Pieczony z różnych rodzajów mąki, w tym żytniej.
Brioche – drożdżowe bułeczki śniadaniowe
Charcuterie – francuskie delikatesy, w których znajdziemy przeróżne gatunki mięs
Fromagerie – słynna ‘serownia’ czyli sklep pełen serów od brie i camembert, aż po blue i comte.
Czy wiesz, że…
• Croissanty nie pochodzą oryginalnie z Francji – pierwotnie były odmianą austriackiego ciasta kipferl, wyprodukowane przez wiedeńskiego piekarza w Paryżu w połowie XIX wieku.
• Musztarda, majonez, bulion, suflet, omlet, sos beszamelowy i sos vinaigrette to produkty, które przybyły do nas z Francji w czasie panującej w Europie mody na francuszczyznę w XVII i XVIII
• Francuz nie zasiądzie do stołu, jeżeli nie zobaczy na nim podanego odpowiedniego wina, ale także nie wypije samego wina, jeżeli nie będzie mu towarzyszyć jakaś potrawa.
• Przeciętny Francuz wypija rocznie około 100 litrów wina, w tym około 50 litrów to wino uznanej marki, oraz zjada około 50 kg wołowiny rocznie
• Henryk III panujący we Francji w XVI wieku, był pierwszym królem, który użył widelca i łyżki do zjedzenia posiłku.
• Kulturalny zwyczaj trzymania rąk na stole, nawet jeśli nie mamy w dłoniach sztućców pochodzi sprzed kilku wieków, kiedy to ukryta ręka mogła posiadać broń i zagrażać biesiadnikom.
• Widelce układa się ząbkami do dołu, aby zapobiec skaleczeniu się gości, kładących dłonie na stole.
• Julia Child, oswajając Amerykanów z kuchnią francuską zwykła mawiać: „Nie potrzebujecie przepisów, gdy znacie podstawy gotowania. Jeśli ktoś jest taki głupi, że bez przepisu nie zrobi czegoś takiego, to nigdy niczego nie ugotuje.”
